Niet voor niets is het standaard antwoord op de vraag ‘hoe gaat het met je’ nog altijd: druk, druk, druk. En toen was Corona nog niet eens in ons land. Nu werken mensen vanuit huis met hun kinderen om zich heen, die zij al dan niet – afhankelijk van de leeftijd – thuis lesgeven. Je partner is wellicht ook vaker om je heen dan je zou wensen. Hoe moet dat nou?! Oké, het sociale leven is natuurlijk een beetje stilgevallen, dus dat is één bal minder. Maar toch. In theorie is het een situatie om gillend gek van te worden. Is dat in de praktijk ook zo?
Zelf ben ik nog niet gillend gek geworden. Maar wat niet is kan nog komen, zeggen ze weleens. In Corona tijden ben ik bijna fulltime huismoeder en schrijf ik, als freelance schrijver, zoveel als ik kan ‘tussen alle bedrijven door.’ Twee zoontjes van 1 en 2,5 en een bonus dochter van bijna 9, die we de helft van de week thuis lesgeven. Een hoop ballen om in de lucht te houden!
Dóórwerken met kinderen: niet te doen
Ik heb ‘het geluk’ dat ik mijn tijd vrij in kan delen. Als ik nog voor een baas werkte, was het allemaal een stuk ingewikkelder. Hoe je het ook wendt of keert: met kinderen om je heen kun je simpelweg niet dóórwerken. Je hebt te maken met poepluiers, fruithapjes, onderlinge ruzies, gehuil, verveling, iemand heeft zich bezeerd, verdacht lange stiltes (ze doen iets wat niet mag), etc. Als je iets oudere kinderen hebt, komt homeschooling er ook nog eens bij. En dat is niet alleen een kwestie van uitleggen en ze iets leren, maar ook de kunst om ze gemotiveerd te krijgen én te houden. Hoe je dan toch aan werken toekomt? Heel eerlijk: het is moeilijk. Het is niet ideaal. Het is een hele puzzel.
Even lachen (of huilen) en weer doorgaan
Misschien werkt jouw partner ook thuis. Maak samen een duidelijke planning. Stem af wie wanneer wat doet. Een ritme voor kinderen is altijd belangrijk, zeker nu. Heb je geen partner of werkt jouw partner niet thuis, dan is het een hele uitdaging. Wellicht kun je met jouw collega’s en/of je baas afstemmen dat je wat uren kunt werken op aangepaste tijden, wanneer de kinderen slapen. Als dit geen mogelijkheid is: probeer er gewoon het beste van te maken. Meer kun je niet doen. De ene dag denk je wellicht: – ondanks de lente – laat me alsjeblieft een zo lang mogelijke winterslaap houden. De andere dag gaat het juist goed. Weet in ieder geval dat je niet de enige bent. Ik sta af en toe stil bij het moment, aanschouw wat er gebeurt en denk: Ja. Dit is chaos. Kwestie van even lachen (of huilen) en weer doorgaan. Zit je er ooit echt doorheen bedenk je dan: soms breekt nood wet, dus laat ze lekker ietsje langer op de iPad. En anders is er altijd nog wijn.
Alle ballen in de lucht?
Nu even zonder gekkigheid (al ben ik bloedserieus): we doen allemaal ons best om er het beste van te maken. Iedereen heeft te maken met uitdagingen, groot of klein. Ken jij zo’n collega die alle ballen in de lucht probeert te houden? Vraag eens hoe het écht met hem of haar gaat. Bied een luisterend oor. Geef een complimentje. Voor jou een kleine moeite, voor je collega wellicht een groot gebaar. Misschien ben je zelf diegene die alle ballen in de lucht probeert te houden. Ga eens het gesprek aan met mensen die in soortgelijke situaties zitten. Lucht je hart bij elkaar. Deel ervaringen uit. Wellicht steken jullie nog iets van elkaar op. Als je maar onthoudt: niet alle ballen hoeven altijd in de lucht te zijn. Je mag er soms best een aantal laten vallen!
