Skip to main content

Helaas, u bent het niet geworden, maar toch bedankt voor je sollicitatie! Eén van de meest gevreesde zinnen nadat je gesolliciteerd hebt, toch? Want áls je dan eindelijk uitgevonden hebt welke kant je op wilt met je carrière… Dan wil je ook gewoon het liefst aangenomen worden. Maar óók als je zelf al wat twijfels had over de functie waarop je solliciteerde.. OOK dan is het niet fijn om afgewezen te worden… Je wordt er toch wat onzeker door… Misschien houdt het je zelfs wel tegen om verder te solliciteren.. Herkenbaar?

Iedereen is bang voor afwijzing

IEDER mens is in essentie bang om afgewezen te worden. Deze angst zit diep in je oerbrein geworteld. Vroeger stond afwijzing namelijk gelijk aan dood gaan. In de oertijd leefden we in groepen, dat was nodig om bijvoorbeeld samen te jagen. Maar ook om te vechten tegen die gevaarlijke Sabeltandtijger (wat in een groep nou eenmaal veel makkelijker gaat dan in je uppie). Je kon er dus maar beter voor zorgen dat je bij een leuk clubje berenvel-dragende oermannen en –vrouwen hoorde, anders ging je er aan!

Hier is dus onze angst – om (door de groep) afgewezen te worden – ontstaan. En deze doodsangst zit er zó ingebakken, dat we nú nog steeds reageren met doodsangst op de mogelijkheid om afgewezen te worden. Zoals bijvoorbeeld op afwijzing na je (interne) sollicitatie. De mogelijkheid om afgewezen te worden is immers aanwezig, want er solliciteren nog minimaal 2 andere collega’s. Maar de mogelijkheid om afgewezen te worden door de groep (je schrijft immers over afgaan voor het hele team), bestaat volgens jou ook… Dubbel kans op afwijzing.. Twee keer kans om dood te gaan, toch?

Het verschil tussen vroeger en nu

Heden ten dage ga je niet meer dood aan afwijzing (door de groep). Ook al voelt het misschien wél heel even zo. Rationeel gezien weet je dit natuurlijk al lang. Nu nog even die knop om krijgen.. Daarom heb ik een leuke oefening voor je. Een oefening die jouw oerbrein laat ervaren dat je écht niet meer doodgaat van afwijzing. Een oefening die ervoor zorgt dat je je comfortabel gaat voelen bij het opzoeken van het oncomfortabele. Ik kan namelijk niet wegnemen dat je nooit meer zenuwachtig bent voor een gesprek of bang bent om niet aangenomen te worden. Je kunt er echter wél voor zorgen dat je jezelf traint in het dan tóch gewoon aangaan (zonder te bezwijken aan de zenuwen).

De oefening

Ga naar de dichtstbijzijnde frietzaak en bestel het volgende: ‘Doe mij een frietje speciaal, kaassouflé en een grote aardbeienmilkshake. Ik wil deze graag gratis, ik wil er niets voor betalen.’ Mocht je zin hebben in satésaus, of een andere snack: de bestelling mag gewijzigd worden. De zin die daarna komt niet!! Ben je op dieet, dan heb ik een vervangende oefening voor je. Bel de klantenservice van je mobiele telefoonprovider. Vraag om het volgende: ‘Ik wil graag mijn abonnement verlengen voor een half jaar tegen € 0,00 per maand. Het mag ingaan per de eerstvolgende van de maand.’

 Zoek bewust de afwijzing op

Waar het om gaat is dat je vraagt om iets waar je gegarandeerd een dikke vette NEE op krijgt… Of je nou de bovenstaande twee voorbeelden toepast, of een schoenenwinkel binnenloopt en vraagt of je dat ene paar leuke sneakers gratis en voor niks mee mag nemen. Het gaat erom dat je de afwijzing opzoekt. Dat je om iets vraagt waarvan je zeker weet: dat ga ik never nooit niet krijgen.

En let er maar eens op wat er nu van binnen bij jou gebeurd.

  • Vind je dit een belachelijk idee?
  • Hartstikke leuk bedacht, maar ga je dit never nooit niet doen?
  • Moet je lachen, omdat je je al ongemakkelijk voelt bij het idee alleen al dat je dit gaat doen?
  • Word je al boos bij het idee dat ik je op deze manier voor schut wil laten staan?

Dit is je oerbrein wat het overneemt, als reactie op de afwijzing die je zekersteweten tegemoet gaat!

Ga je het aan? Dan bereik je je doel!

Maar het mooie is: op het moment dat je de afwijzing aan durft te gaan, dan heb je ook de moed om te gáán voor wat je graag wilt bereiken. Als je de oefening toepast, dan ervaar je heel bewust hoe je oerbrein het overneemt en hoe ongemakkelijk je jezelf zult voelen, maar je ervaart ook dat deze angst er nou eenmaal automatisch bij hoort en dat het niet levensbedreigend is. Dit zorgt ervoor dat je de angst accepteert (in plaats van vermijdt) en durf je een volgende keer makkelijker een situatie op te zoeken waarin er kans is op afwijzing. Ik ben heel benieuwd of je dat gratis patatje hebt gescoord!

Deze blog verscheen eerder op HMV Support en Workerbee.

Meer blogs lezen over werktips, bijvoorbeeld hoe je onderhandelt over je salaris?

 

<<< Terug naar het overzicht